Gezonde mensen hebben 1000 wensen, zieke mensen maar 1
Mijn nichtje schreef me vorig jaar een kerstkaart waarop ze schreef dat gezonde mensen 1000 wensen hebben en zieke mensen maar 1. Kernachtiger had ze het niet kunnen zeggen, want we beseffen de waarde van een gezond lichaam pas goed op het moment dat er structureel iets aan hapert. Dan wordt namelijk pas duidelijk wat ons lichaam normaal gesproken allemaal wel niet voor ons doet en ook hoeveel we er wel niet voor over zouden hebben als wijzelf, of de mensen waar we van houden, weer helemaal gezond zouden kunnen worden.
Vanzelfsprekend
We zien een gezond lichaam het grootste deel van de tijd als iets dat vanzelfsprekend is. Aan de ene kant is dat goed, omdat het nou ook weer niet al te praktisch is om, naast het ‘dealen’ met wat ons op een dag feitelijk gebeurt, ook nog eens bezig te moeten zijn met alles dat ons ‘zou kunnen’ gebeuren. Aan de andere kant veronachtzamen we zo helaas vrij gemakkelijk wat er nodig is om vooral ook gezond te kunnen blijven.
In de steek gelaten door je eigen lichaam
Zoals met zoveel dingen, dringt de waarde van iets dus pas goed tot je door als je het verliest en zelfs dát schudt ons nog niet altijd wakker. Ik heb veel mensen (inclusief mezelf) na een periode van ziekte horen zeggen dat ze zich in de steek gelaten voelden door hun eigen lichaam en dat ze het, nu ze weer op de been waren, nog steeds moeilijk vonden om weer helemaal op hun lichaam te vertrouwen.
Je lichaam als sta-in-de-weg
Het eigen lichaam had het immers op een tijdstip dat ‘het helemaal niet uitkwam’ laten ‘afweten’ en moest nu eerst ‘behandeld’ worden. Alsof dat nog niet erg genoeg was, moest daarna een ‘hele herstelperiode’ in acht genomen worden waarin ‘het rustig aan gedaan moest worden’. Nu moest alles ‘het gewoon maar weer eens doen’, want al met al had ‘dat hele akkefietje’ sowieso al ‘veel te veel tijd, geld en gedoe’ gekost. Hoog tijd om weer eens ‘vol aan de bak’ te gaan…
‘Paracetamolletje-er-in-en-weer-door-paradigma’
In het verlengde van deze ‘mijn-lichaam-dwarsboomt-hier-verdorie-de-hele-boel-houding’ heb ik ooit een extreem intelligent iemand zijn ziekte uiterst serieus horen omschrijven als een ‘gevalletje-kanker-dat-even-opgelost-moest-worden’. Dit klinkt wellicht als een uitzondering, maar ik geloof dat dit ogenschijnlijk bizarre voorbeeld iets zegt over de manier waarop we allemaal wel eens geneigd zijn om problemen met onze gezondheid onder de categorie ‘hinderlijke-onderbreking-van-wat-we-zelf-van-plan-waren’ te schuiven. Het ‘Paracetamolletje-er-in-en-weer-door-paradigma’ zeg maar.
Ietwat megalomane roofbouw praktijken
Met een gezonde dosis doorzettingsvermogen is helemaal niets mis, maar toch. Het ‘Hoe-dan-ook-altijd-maar-weer-door’ gedrag ten koste van ons eigen lichaam is weer een beetje het andere uiterste. Het roept het beeld op van een lichaam dat ons te allen tijde en zonder ooit tegen te mogen sputteren maar moet blijven ondersteunen bij het uitvoeren van soms toch ‘ietwat megalomane roofbouw praktijken’.
Eigen aandeel
Nou mag iedereen wat mij betreft helemaal zelf weten hoe hij/zij met zijn/haar eigen lichaam omgaat (en bovendien geldt ook nog eens dat sommige ernstige ziekten je overkomen zonder dat je daar een eigen aandeel in hebt). Maar weet, dat als je het hierboven beschreven ‘altijd-maar-weer-door’ gedrag ergens wel herkent, het zeer waarschijnlijk is dat je vroeg of laat zelf de pineut bent en je lichaam plots komt opeisen wat het door jouw toedoen lang heeft moeten ontberen.
Kan jouw lichaam jou eigenlijk wel vertrouwen?
In plaats van je eigen lichaam te beschouwen als een onuitputtelijke energieleverancier waar jij 24/7 op moet kunnen vertrouwen, is het volgens mij dus vele malen heilzamer om eens een tijdje oprecht stil te staan bij de vraag:
Kan jouw lichaam jou eigenlijk wel vertrouwen?
Geef je jouw lichaam bijvoorbeeld voldoende rust? Heb je een manier van bewegen gevonden die jouw lichaam geeft wat het nodig heeft? Ondersteunt de manier waarop jij met eten en drinken omgaat je lichaam of ondermijn je zo eigenlijk je lichaam en je eigen energie? Luister je naar je lichaam als het je iets te zeggen heeft of leg je het vrij meedogenloos en eenzijdig keer op keer je eigen wil op?
Ons lichaam liegt niet, dus over de vraag of wij op ons eigen lichaam kunnen vertrouwen maak ik me eigenlijk per definitie een stuk minder zorgen dan andersom.
Bewoon en be-leef je hele lichaam en niet alleen je hoofd
Je hebt maar één lichaam en je kunt het halverwege de rit niet even ruilen voor een ander exemplaar. Gebruik je lichaam daarom niet als slaaf, maar geef het de waarde, het respect en de zorg die het nodig heeft en ook verdient. Bewoon en be-leef je hele lichaam en niet alleen je hoofd. Je zult waarschijnlijk, net als ik, compleet versteld staan van wat je daar allemaal wel niet voor terugkrijgt.
© 2017 Mariëlle Borst
